صنعت نفت و گاز خود را در یک مقطع حساس می بیند. در حالی که سوخت‌های فسیلی همچنان بر ترکیب انرژی جهانی تسلط دارند، نگرانی‌های فزاینده در مورد تغییرات آب و هوا و انتقال به منابع انرژی پاک‌تر باعث ایجاد ابهام در مورد آینده این بخش شده است.

با این حال، انتظار می‌رود که نفت و گاز برای سال‌های آینده بخش مهمی از چشم‌انداز انرژی باقی بماند. بنابراین، این مقاله پیش‌بینی‌های متخصص در مورد آینده صنعت نفت و گاز در دهه آینده را بررسی می‌کند و مسیرهای بالقوه برای تعادل اولویت‌های اقتصادی، زیست‌محیطی و اجتماعی را مورد بحث قرار می‌دهد.

آینده نفت و گاز: افول یا استقامت؟

آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) پیش‌بینی می‌کند تا سال 2030 نفت از حدود 100 میلیون بشکه در روز به 77 بشکه در روز کاهش یابد. علاوه بر این، پیش‌بینی می‌شود که تقاضای نفت از سطح فعلی به حدود 24 میلیون بشکه در روز در سال 2050 75 درصد کاهش یابد. این نفت عمدتاً برای صنایع پتروشیمی، حمل‌ونقل هوایی، حمل و نقل هوایی، حمل و نقل هوایی استفاده خواهد شد. آژانس بین‌المللی انرژی تاکید می‌کند که رسیدن به صفر خالص به معنای پایان نفت نیست و همچنان نقش خود را ایفا می‌کند، فقط کاهش قابل توجهی دارد.

بنابراین، حتی با اهداف اقلیمی، زیرساخت ها/سرمایه گذاری هیدروکربنی را نمی توان یک شبه حذف کرد. بسیاری از متخصصان صنعت در تعجب هستند که آینده صنعت نفت و گاز در سال 2040 چگونه خواهد بود. برای این موضوع، شرکت های بزرگ نفت و گاز مانند BP پیش بینی می کنند که تقاضا برای نفت ممکن است تا سال 2040 تنها 10 تا 20 درصد کاهش یابد.

نمای نزدیک نمایی صنعتی در کارخانه پالایشگاه نفت از منطقه صنعتی با طلوع خورشید و آسمان ابری. مولد هوش مصنوعی

اتفاق نظر در مورد آینده نفت و گاز این است که این نفت و گاز جزئی از اقتصاد جهانی باقی خواهد ماند، البته با کاهش سهم بازار. رهبران صنعت تشخیص می دهند که تغییر به سمت انرژی پاک برگشت ناپذیر است. علاوه بر این، حتی در حال تغییر مدل های کسب و کار است. با این حال، پذیرش انرژی های تجدیدپذیر محدودیت هایی دارد. علاوه بر این، دارایی های موجود به نفت و گاز مزایای بی نظیری در مقیاس می دهد. بنابراین، بدون دخالت سیاست تهاجمی، هیدروکربن ها احتمالا تا سال 2040 تسلط خواهند داشت. با این وجود، می تواند با کاهش نرخ رشد همراه باشد.

ضرورت پایداری نفت و گاز

پایداری به یک موضوع وجودی برای آینده نفت و گاز تبدیل شده است. فشار سرمایه‌گذاران و تغییر نگرش‌های اجتماعی در مورد تغییرات آب‌وهوایی در حال شدیدتر شدن است. این صنعت را مجبور می کند تا نحوه عملکرد خود را تغییر دهد و همچنین ارزش بلندمدت ایجاد کند. بنابراین، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) اکنون یک اولویت استراتژیک است.

بسیاری از شرکت ها اهداف بلندپروازانه ای را برای کاهش انتشار تعیین کرده اند. این شامل رسیدن به صفر خالص تا سال 2050 است. بنابراین، استراتژی ها عبارتند از:

عملیات برق رسانی

استقرار سیستم های جذب کربن

افزایش سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر و غیره

شرکت ها همچنین در حال بررسی دقیق انتشار نمونه کارها در سراسر زنجیره ارزش هستند. این است که کمترین بشکه های کربن را در اولویت قرار دهیم. بنابراین، این تلاش ها با هدف کاهش ردپای کربن این صنعت و همسویی با اهداف آب و هوای جهانی است.

تولیدکنندگان همچنین در تلاشند تا نشت متان، آلودگی هوای سمی، استفاده از آب شیرین و غیره را محدود کنند. بنابراین، استقرار سیستم‌های تشخیص نشت، یکپارچه‌سازی امکانات و بهبود شفافیت گزارش‌دهی به مدیریت ریسک‌ها کمک می‌کند.

علاوه بر این، مقررات سختگیرانه تر در مورد حفاری، زیرساخت های خط لوله و غیره نیز به عنوان یک کاتالیزور عمل می کند. در نهایت، صنعت باید پیشرفت ملموسی را در معیارهای ESG نشان دهد. این یک روش مطمئن برای تضمین مجوز فعالیت آینده آن است.

آینده نفت و گاز: نقش فناوری و نوآوری

فناوری و نوآوری یک اهرم کلیدی برای صنعت خواهد بود. این به رشد در دنیایی با محدودیت کربن کمک می کند. علاوه بر این، زمینه های موجود را می توان از طریق تجزیه و تحلیل پیشرفته بهینه کرد. همچنین می تواند از اتوماسیون، حسگرها و چاه های هوشمندتر برای افزایش عمر میدان استفاده کند. بنابراین، دیجیتالی شدن دستاوردهای بهره وری انرژی را در سراسر زنجیره ارزش باز می کند.

نوآوری های نوظهور مانند جذب و ذخیره کربن، هیدروژن، سوخت های زیستی، و غیره با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از عملیات انجام می شود. همچنین به تولید محصولات کم کربن کمک می کند.

در نتیجه، بسیاری از شرکت‌ها روی استارت‌آپ‌ها و سرمایه‌گذاری‌های فناوری پاک سرمایه‌گذاری می‌کنند. به انکوباسیون راه حل های جدید کمک می کند. مشارکت با دولت ها و دانشگاه ها نیز تلاش های تحقیق و توسعه را تقویت می کند.

در حالی که این فناوری ها نویدبخش هستند، بسیاری از آنها از نظر تجاری اثبات نشده یا هنوز قابل استقرار نیستند. سرمایه گذاری قابل توجه و حمایت از سیاست مورد نیاز است. این به کاهش هزینه ها و تسهیل پذیرش گسترده کمک می کند. با این حال، تمرکز نوآوری بر روی پایداری می تواند به اختراع مجدد نفت و گاز برای آینده ای با کربن کم کمک کند.

مدل های جدید کسب و کار و تنوع

برای رقابتی ماندن، شرکت های نفت و گاز در حال توسعه مدل های تجاری هستند. آنها همچنین در حال به دست آوردن قابلیت های جدیدی فراتر از هیدروکربن ها هستند. بسیاری در صدد تبدیل شدن به “شرکت های انرژی” هستند. آنها این کار را با توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر، هیدروژن، سوخت‌های زیستی، شارژ EV و موارد دیگر انجام می‌دهند. علاوه بر این، دستیابی به مشاغل موجود با کربن کم امکان ورود سریعتر به بازارهای با رشد سریع را فراهم می کند.

شرکت ها همچنین به دنبال استفاده از قابلیت های اصلی برای یافتن مجاورت هستند. استفاده از نقاط قوت در عملیات دریایی، مدیریت پروژه و روانسازی مسیرهایی را ارائه می دهد. این به منظور افزایش سایر منابع مانند باد فراساحلی، ذخیره کربن، هیدروژن و LNG است. بنابراین، تمرکز بر سودآورترین دارایی‌های هیدروکربنی و واگذاری پروژه‌های با هزینه بالاتر می‌تواند سرمایه‌ای را برای سرمایه‌گذاری‌های جدید آزاد کند.

با این حال، تعادل نفت و گاز با سرمایه گذاری های سبز چالش برانگیز بوده است. سودآوری همچنان بر تولید سوخت فسیلی متمرکز است. سهامداران نیز نسبت به تلاش‌های متنوع‌سازی بدبین هستند. با این حال، توسعه درآمدهای مادی از سرمایه‌گذاری‌های کم کربن می‌تواند پرتفوی‌های آینده را تضمین کند. بنابراین، استراتژی مناسب برای آینده نفت و گاز به مشخصات دارایی بستگی دارد. همچنین به تمرکز جغرافیایی، ریسک پذیری و در دسترس بودن سرمایه سرمایه گذاری بستگی دارد.

گاز طبیعی: سوخت پل یا مسئولیت؟

گاز طبیعی اغلب به عنوان یک “سوخت پل” معرفی می شود. این می تواند انتقال انرژی را هموار کند و یک راه حل مستقیم برای کارشناسانی است که در تعجب هستند که آینده صنعت نفت و گاز در سال 2040 چه خواهد بود. این گاز انتشار کمتری نسبت به نفت و زغال سنگ ارائه می دهد. علاوه بر این، گاز نقش مهمی در پشتیبانی از انرژی تجدیدپذیر متغیر خواهد داشت. همچنین مواد اولیه تولید هیدروژن را فراهم می کند. LNG همچنین جایگزین منابع انرژی کربن بالاتر، به ویژه نیروی زغال سنگ، در بازارهای وارداتی مانند چین و هند است.

با این حال، در صورت تسریع انتقال انرژی، زیرساخت ها و ذخایر گاز در خطر تبدیل شدن به “دارایی های سرگردان” هستند. گاز با تهدیدات رقابتی ناشی از انرژی های تجدیدپذیر ارزان و کاهش هزینه های ذخیره سازی باتری مواجه است. همچنین با رقابت مقررات سخت‌تر متان و کاهش مجوزهای اجتماعی مواجه است. تامین مالی پروژه‌های گاز نیز با تعهد بانک‌ها به صفر خالص سخت‌تر می‌شود.

در حالی که گاز نسبتاً تمیزتر از سایر هیدروکربن ها است، اما همچنان هنگام احتراق CO2 منتشر می کند. همچنین نرخ نشت متان بالایی دارد. برخی از سناریوها انرژی های تجدیدپذیر را به سمت گاز طبیعی پیش بینی می کنند. اگر تقاضا زودتر از حد انتظار به اوج برسد، ممکن است دارایی ها کاهش یابد. با این حال، با توجه به فراوانی و مقرون به صرفه بودن فعلی، گاز مزیت خود را نسبت به سایر سوخت ها حفظ می کند. بنابراین، صنعت باید عملکرد زیست محیطی خود را بهبود بخشد. این به تضمین موقعیت گاز در دنیای صفر خالص کمک می کند.

چه مراحلی می تواند به شما نتایج فوری بدهد؟

آینده نفت و گاز با فشارهای اقلیمی رو به رشد مواجه است. با این حال، آنها احتمالاً در دهه آینده منابع انرژی غالب باقی خواهند ماند. این مانع از مداخله سیاست تهاجمی است. در حالی که انرژی های تجدیدپذیر تقاضا را کاهش می دهند، اقتصادهای در حال توسعه و بخش های پیچیده، هیدروکربن ها را حفظ خواهند کرد. با این حال، این صنعت باید به طور چشمگیری پایداری خود را بهبود بخشد وگرنه با واکنش شدید روبرو خواهد شد.

فناوری و نوآوری مدل کسب‌وکار با تمرکز بر کارایی و غیره می‌تواند نفت و گاز را برای آینده‌ای صفر خالص دوباره اختراع کند. به هر حال سرمایه گذاری و همکاری معنادار حیاتی خواهد بود. این برای توسعه و استقرار راه حل ها در مقیاس تجاری است. مقابله با نشت متان، همسویی عملیات با اهداف آب و هوایی و غیره نیز بسیار مهم است. نفت و گاز با مسیرهای عملگرایانه می توانند الزامات اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی را متعادل کنند. با این حال، ساعت برای اقدام قاطعانه تیک می زند. بنابراین، این دهه هم برای صنعت و هم برای جاه طلبی های آب و هوایی جهانی تعیین کننده خواهد بود.

موثرترین قدمی که می توانید بردارید شرکت در اجلاس سران است. این اجلاس با حضور رهبران صنعت و برخی از بینش های چشم باز است و همینطور برای هر کسی که به دنبال کسب بینش است ایده آل می باشد. این به نقش محوری صنعت نفت و گاز در انتقال انرژی جهانی است. به عنوان یک تولید کننده و مصرف کننده اصلی انرژی، این صنعت دارای پتانسیل قابل توجهی است. می تواند انتشار گازهای گلخانه ای را از طریق نوآوری در سراسر زنجیره ارزش خود مهار کند.

این اجلاس کارشناسان برجسته را گرد هم می آورد تا در مورد فن آوری ها و استراتژی های حیاتی بحث کنند. از کاهش نشت متان و شعله ور شدن تا برق رسانی به تاسیسات بالادستی با انرژی های تجدیدپذیر متغیر است. این از طریق استقرار سیستم های جذب کربن و افزایش تولید هیدروژن کم کربن است. شرکت کنندگان دیدگاه ارزشمندی در مورد تاثیرگذارترین قدم هایی که شرکت ها می توانند امروزه بردارند، به دست خواهند آورد.